SHIT JUST GOT PERSONAL

Hebben jullie ook wel eens van die periodes dat niet alles mee wil werken? Cijfers vallen tegen, je bent het overzicht op je planning kwijt en je hebt het idee dat tegenwoordig iedereen de pik op je heeft.

Laat mij dan even eerlijk vertellen dat ik in zo’n periode zit. Alweer. 

Niet om rete zielig te gaan doen hoor, want die medelijden kan ik zelf prima opbrengen. Soms heb ik de behoefte om bepaalde dingen van me af te schrijven. Daarmee staat het op een rijtje op papier in plaats van door elkaar in mijn hoofd. Op een gegeven moment zie ik door de bomen het bos niet meer en ben ik eigenlijk alweer vergeten waar ik in eerste instantie verdrietig om was.

Aanschouw mijn georganiseerde chaos.

Op dit moment volg ik een minor fotojournalistiek. Iets waar ik, zeker de eerste weken, erg enthousiast over was. We krijgen ontzettend veel vrijheid om je creativiteit uit te drukken. Ten eerste heb ik altijd graag mevrouw Creabea willen zijn, maar dat ben ik niet. Vaak kan ik iets bedenken, maar komt het er niet uit.
Dan ten tweede. Ik zit in een klas met ±28 man. Dit is veel. Dit zijn echter mensen van verschillende opleidingen. Opnieuw kennis maken was dus een must. Ik ben daar niet zo goed in, waardoor ik nu ongeveer zonder enige connectie zit.
Tijdens de lessen komt er bijvoorbeeld niemand bewust naast mij zitten, en in tussenuren zit ik vaak alleen. Eigen schuld dikke bult, denk ik dan. Maar wel met het gevolg dat ik mij erg alleen voel.

Ook op het werk. Soms kan een collega of baas bepaalde dingen zo verwoorden waardoor ik alleen maar kan denken ‘ligt het nou aan mij of is er iets aan de hand..?’.

Iets anders. Ik heb een ontzettend lage concentratie. Wanneer ik dit aan iemand uit probeer te leggen wordt het vaak niet serieus genomen of gelijk geroepen ‘dat heb ik ook!’. Ik heb er last van.  Over bepaalde taken als huiswerk of een kamer opruimen doe ik 236 x zo lang als de gemiddelde mens erover doet omdat ik mij daar simpelweg niet op kan concentreren. Ik weet dit van te voren, en begin er dus ook niet aan. Mijn planningen, uitgaande van die gemiddelden, zijn dus altijd leuk verzonnen, maar veel te ambitieus.

Zie je de bal al rollen? 

Weinig concentratie – duurt langer – niet doen – uitstellen – ophopen – stress

Aangezien veel van mijn dagelijkse activiteiten planningen nodig hebben komt het woord stress vaak aan bod. Ik zit niet lekker in mijn vel. Tegen de mensen die dat door hebben en vaak fungeren als boksbal wil ik sorry zeggen.

Voor de rest: dit is geen artikel om medelijden op te wekken. Nogmaals, zelfmedelijden is al aanwezig. Ik schep hiermee orde voor mezelf. Ook hoor ik graag jullie ervaringen met stress en dipjes.

Hoe vind je je motivatie terug? En belangrijker nog: je passie?