ONEWOMEN EVENT

En toen was het zo ver. Allemaal zenuwachtige en hyperactieve studenten rennen heen en weer door het Grachtenatelier in Utrecht. Er moet nog een hoop gedaan worden en zoveel tijd is er niet meer. Ik ben een van de gelukkige die mag helpen labelen en tafels verplaatsen. Hartstikke leuk, maar mijn rustige modus werd wel gestoord van al die rondrennende kippen.

Prijsjes op kleding, kleding uitstallen, modellen die kleding moesten passen, kaarsjes aansteken. Het lijkt snel gedaan, maar was nog best een klus. Ik mocht op een gegeven moment de kleding neerleggen, wat ik niet heel erg vond. De meeste mensen zouden tijdens de avond ook nog gewoon helpen, maar ik was gewoon een gast. Genoeg tijd om dus alvast even te kijken wat er allemaal in die kledingberg lag. Ik koop vaker tweedehands kleding, maar je moet toch altijd goed zoeken wil je er iets in vinden wat er niet echt oubollig uitziet. Toen ik de broeken aan het uitstallen was kwam ik een soort bandplooibroek tegen met een ontzettend leuk printje. Ik was al meerdere leuke dingen tegen gekomen, maar in de meeste dingen zou mijn grote teen nog niet eens doorkomen. Dit was precies mijn maat.. OH MY GOD.
Ik vond het een beetje asociaal om de broek op een andere plek te leggen waar niemand hem zou zien, dus heb ik goed onthouden waar ik hem had neergelegd en hopen dat ik de eerste was die hem ’s avonds ook weer zou zien.

Het moment was daar. Na een welkomstdrankje, een korte presentatie en een muzikaal intermezzo begon het winkelen. Het startschot klonk. Ik had ontzettend last van mijn rug vanwege de enorme camera in mijn tas, dus wilde eerst snel mijn tas achter neerzetten. Ik ren naar het magazijn, pleur mijn tas neer, trek het gordijn weer open om naar de tafel met broeken te rennen, en ja hoor..
Alsof er een slapstick werd afgespeeld. Recht voor mijn neus grist een andere dame de broek weg.. Verdorie.
Als een echt wijf in een uitverkoop ben ik haar de rest van de avond gevolgd. Ik hoopte dat ze de broek nog zou passen en dan toch maar zou bedenken dat hij haar niet leuk stond.
Tuurlijk niet. Ze heeft de broek (en haar andere spullen, wat ongeveer de helft van de inzameling was. Haar moeder, die ook mee was, kon er ook wat van) netjes afgerekend. Dus nu steekt iemand anders’ kont in een broek die mij sowieso veel beter had gestaan.

Ik ben niet helemaal met lege handen naar huis gegaan. Ik heb een simpele zwarte blazer gevonden, een wit bloesje en een lichte spijkerbroek. Ook hele leuke items! Bij elkaar 10 euro.. wat is 10 euro nou?

Maar dit verhaal kan natuurlijk niet goed eindigen. Als er bij mij iets fout gaat, gaat over het algemeen alles fout. Ik had het idee dat de broek iets te groot zou zijn. Ik heb hem thuis even gepast. En ja hoor.. Mijn dikke benen kwamen met moeite door de pijpen. Ik had geaccepteerd dat de omvang van mijn benen niet bepaald modellenachtig zou zijn, maar vanaf vandaag vervloek ik ze.

Al met al was het een leuk georganiseerde avond en heb ik mij prima vermaakt. Er is meer dan 300 euro opgehaald, wat een prima bedrag is voor een goed doel. Chapeau dames en heren. Chapeau.