LIFE CHANGING DECISIONS

Bepaalde beslissingen neem je niet zomaar. Daar is tijd voor nodig. Overwegen, overleggen en meer overwegen. Vaak vergt het ook een heleboel lef en energie om een beslissing te maken, terwijl het in het begin zo simpel leek. Als de reden achter een beslissing niet duidelijk genoeg is, wordt het vellen van een eindoordeel ook niet bepaald makkelijker.

Ik heb een aantal weken geleden een beslissing gemaakt waar inderdaad veel overwegen, overleggen, lef en energie bij kwam kijken.

Ik ben gestopt met mijn studie.

Zo, dat is eruit. Dat was even schrikken hè? Ja, je bent niet de enige. Ik heb niet alleen mijzelf laten schrikken, maar ook een heleboel mensen in mijn omgeving. Voor mij was het op een gegeven moment een logische oplossing, maar voor een hele hoop anderen kwam het als een donderslag bij heldere hemel.
Het punt is, ik heb de afgelopen drie jaar meer stress en haat gehad naar mijn opleiding dan dat ik er plezier in heb gehad. Er waren uiteraard een heleboel aspecten die ik wel leuk vond om te doen. Schrijven, fotograferen en filmpjes in elkaar flansen zullen nog steeds dingen zijn waar ik mij vaker mee bezig wil houden. Het enige wat ik miste voor deze dingen was het journalistieke gen. En voor een opleiding tot journalist is dat best essentieel..
Als je journalist wil worden moet je er heel goed in zijn. Je moet op de hoogte zijn van een heleboel dingen die in de wereld gebeuren. Je moet er passie voor tonen en discipline hebben. Laten we dat voor mij even op een rijtje zetten. Ik lees geen kranten, kijk nooit naar het nieuws, heb nooit behoefte gehad om ervaring op te doen bij een redactie van een krant en heb al geen discipline om een film helemaal af te kijken zonder op de helft al te zijn afgeleid.
Als journalist moet je de beste zijn in wat je doet. Dat ging ik sowieso nooit worden. Ik liep ook al zo ontzettend achter dat ik in plaats van een jaar nog sowieso twee jaar vol moest maken, om nog maar niet te spreken over een eventueel derde jaar. Zonde zou je denken. Ik zat er al drie jaar. Klopt. Dat weerhield mij er ook van om deze beslissing al eerder te maken. Mijn motivatie was echter al zo ver te zoeken dat ik elke dag een smoesje bedacht om niet naar de les te gaan. Om nou nog twee jaar rete hard te moeten werken voor iets wat ik eigenlijk al had opgegeven is niet te doen. Dan kan ik mijzelf nog 29849834 keer vertellen dat ik het kan, het gaat niet gebeuren.

Als ik vertel welke studie ik doe krijg ik vaak als antwoord dat dat echt helemaal bij mij past. Daardoor kwam dit nieuws voor veel mensen als een shock. Ook om het feit dat ik al honderd jaar roep dat ik deze studie wilde doen en ik mij nooit meer iets anders heb voorgesteld.

Wat nu? Een vraag die iedereen ongetwijfeld nu stelt. The truth is, ik heb geen idee. Ik kon mij niet meer inschrijven voor een opleiding die in september begint, wat logisch is. Ook zou het dan een overhaaste beslissing zijn om ook maar ‘iets’ te kunnen doen. Het punt is dat ik ook geen idee heb waar ik goed in ben. Wat kan ik, wat vind ik leuk en hoe gaat dat bij mij in het werkveld? You tell me. Het aankomende jaar wordt dus een tussenjaar. Een jaar waarin ik verschillende aspecten van mijzelf wil gaan testen en mij niet vastklamp aan de eerste de beste opleiding die ik tegen kom. Met name wordt het een jaar van rust. Dat heb ik namelijk in geen tijden meer gezien.

Ik ga waarschijnlijk pas in september beseffen wat voor effect deze beslissing eigenlijk heeft gehad, maar voor nu is het goed. Ik sta achter mijn beslissing en op dit moment was het voor mij de beste optie. Er komen een hoop leuke dingen mijn kant op, en nu heb ik eindelijk meer tijd om deze met jullie te delen.
Na al dat overwegen, overleggen en nog meer overwegen, een paar weken die eroverheen gingen en een hele toffe supportgroup kan ik in ieder geval stellen: het komt wel goed met mij.