HAARLEM JAMBORETTE 2015

Het is weer eventjes geleden dat ik online ben geweest, maar op zich had dat wel een goede reden. Ik zat de afgelopen twee weken op de Haarlem Jamborette! Nou ja, afgelopen.. Eerst even een week terug en dan de afgelopen twee weken.

Het waren twee fantastische weken, dat kan ik je vertellen. Om even de woorden van onze kampstafleider over te nemen, ‘’Het waren vier seizoenen in tien dagen’’. We hebben de grootste zomerstorm overleefd, we sliepen in een tent op de koudste nacht, begonnen met belachelijk veel regen om vervolgens een aantal dagen te zeiken dat het veel te warm was. Tja, weatherwise ging er iets niet helemaal oké.

De sfeer had bedacht om daar absoluut niet onder te gaan lijden, want wat was het gezellig. Zoals ik drie weken geleden uitlegde, is de Haarlem Jamborette een eens in de vier jaar terugkerend internationaal scoutingkamp in recreatiegebied Spaarnwoude. Er kwamen zo’n 4000 deelnemers vanuit de hele wereld om tien dagen te kamperen in Haarlem. Ja ja.. ons Haarlem. Ook is er om de vier jaar een World Jamboree. Hier ligt het deelnemersaantal iets hoger, maar de kosten zijn ook om in je broek van te schijten.
Daarom kiezen heel veel groepen ervoor om naar Haarlem te komen, en daar zijn wij heel erg blij mee. Ik ben zelf al twee keer mee geweest als deelnemer, maar dit keer koos ik voor de rol van medewerker. Ook om het feit dat ik gewoon te oud ben als deelnemer hoor.
Ik mocht twee weken lang het media team versterken. Wij waren verantwoordelijk voor het kampkrantje, de kampradio en de filmpjes die tijdens het kamp gemaakt werden. Ook beheerden wij social media, heeft er iemand belachelijk veel logo’s ontworpen voor spullen die de deelnemers en medewerkers kregen, en gingen wij in gesprek met de pers van buitenaf. Een klein mediastationnetje dus. Erg gezellig.
We waren met ongeveer twintig mensen, en iedereen had zijn eigen taakjes. Ik zat in de redactie van het kampkrantje. Wat ga je dan doen? Gewoon, lekker rondlopen en zoeken naar spannende verhalen, roddels en mooie plaatjes om te schieten. Op de donderdag dat ik wegging had ik er eigenlijk nog niet zo’n zin in. Hoe kan ik in godsnaam plezier gaan hebben in iets waar ik net mee gestopt ben? Het enige verschil was dat dit een heel ander onderwerp is om over te schrijven. Tuurlijk is het nieuws, maar het is scoutingnieuws, en scouting is nou eenmaal mijn hobby. Ook kon ik gewoon mijn eigen onderwerpen bedenken. Als ik zelf een leuk verhaal tegen kwam, dan ging ik het schrijven. Punt. Klaar.

Ik heb een fantastische ervaring gehad als medewerker. Ik had het gezelligste team van de hele Jamborette, en aan mijn Instagram account hebben jullie kunnen zien dat we niet vies waren van een aantal selfies. Soms werd het mij even te veel. Zo’n grote groep mensen bij elkaar, allemaal hier voor hetzelfde doel. Lol maken, en contacten leggen. Daar word ik nou eenmaal een beetje zenuwachtig van. Tijdens de sluitingsceremonie was ik helemaal op. Tranen over mijn wangen bij dat vreselijk emotionele filmpje met teksten over samenwerken, wat ook nog eens lekker dik werd aangezet met een rete zielig muziekje. Tranen vanwege de zenuwen, maar ook omdat ik besefte dat dit het einde was van twee fantastische weken. Ik had ook op vakantie kunnen gaan dit jaar en helemaal poepiebruin terug kunnen komen, maar ik ben blij dat ik toch hiervoor heb gekozen. Ook poepiebruin, maar met 4000 extra mensen die je de zomer van hun leven hebt bezorgd.