MATERIAL GIRL

De afgelopen week heb ik enorm impulsieve koopbuien gehad. Vrouwen snappen op dit moment heel goed wat ik bedoel. Soms wil je gewoon even wat nieuws. Niet omdat je het per se nodig hebt, maar soms moet je even iets nieuws kopen gewoon om het kopen.

Het is een kwaal kan je zeggen. Dat klopt. Het is natuurlijk absoluut niet oké om slecht met je geld om te gaan. Helaas word ik enorm gelukkig van nieuwe spullen. Al zijn het maar nieuwe sokken, maakt me geen reet uit.
Dat maakt mij materialistisch volgens het woordenboek. Geen probleem. Diep van binnen zijn we dat allemaal. Zoals Madonna al in 1984 zong ‘’We are livin’ in a material world, and I am a material girl’’. Ja, dat jaartal heb ik opgezocht.

Zo werd ik vorige week wakker, helemaal gestoord van de kuren van mijn telefoon en bedacht toen dat ik die dag nog een nieuwe telefoon ging kopen. Dit ging uiteindelijk iets anders dan ik in mijn hoofd had en moest de telefoon bestellen waarbij hij ook nog eens pas dinsdag binnen zou komen. Verdorie. Wat ga je dan doen? Juist, andere dingen kopen. Mijn zus stelde op een gegeven moment voor om naar de kringloop te gaan. Heeeeeeel slecht idee als in je zo’n bui bent. Ik kocht de hele winkel leeg. Opeens was alles leuk en ik kon er niet genoeg van krijgen. Met een iets lager bedrag op mijn rekening maar met een tevreden gevoel keerden wij terug naar huis.

Dinsdag zou mijn telefoon binnen komen. Tussen 8 en 12 ’s ochtends. Omdat ik niet helemaal goed had opgelet op mijn werkrooster had ik mijn vriend de opdracht gegeven om wakker te blijven in die tijdzone. Helaas had ik hem niet verteld dat hij ook niet naar de wc mocht tussen 8 en 12 en is mijn pakketje weer meegenomen door de gemene meneer genaamd postbode. Kort daarna besloot ik dat ik de Hema maar leeg ging kopen. Ik had immers nog steeds geen nieuwe spullen.
Gelukkig kon ik het de volgende dag weer proberen. Dit keer had manlief zijn behoeftes gelukkig binnengehouden tussen 8 en 12, en toen ik thuiskwam van werk stond er iets moois voor mij op tafel. Ik merk altijd aan mijzelf dat ik extreem hyperactief word als ik weet dat ik iets nieuws ontvang of ga kopen. Ik ben de hele ochtend wezen stuiteren en ik was zelfs een beetje zenuwachtig.
Ik vind het een vreemd fenomeen. Ik ben nu dus een telefoon, kleding, schoenen, een tas en heel veel schrijfgerei rijker en het voelt alsof ik een nieuw hoofdstuk in mijn leven begin. Dat klinkt nogal over dramatisch, maar het is echt waar. Het voelt als een schone lei.
Nu ik dit schrijf is de bui gelukkig als iets aan het afnemen, maar ik kijk nog steeds elke dag naar webshops. Als je eenmaal een ding hebt gekocht stopt het niet ofzo. Next step: afkicken. Blijkbaar.